Amo a Buenos Aires

Momenteel laat de vlucht naar Amsterdam nog een uurtje of 6 op zich wachten, wat me de mogelijkheid geeft om het allerlaatste berichtje op de waarbenjij.nu te zetten. Vanmorgen heb ik Buenos Aires moeten verlaten en momenteel verblijf ik op het vliegveld van Sao Paulo om straks door de nacht naar Amsterdam te vliegen. Buenos Aires was geweldig – como siempre – en het is duidelijk dat 9 dagen niet genoeg is om in deze stad te blijven en iedereen weer uitgebreid te zien. In de nabije toekomst moet ik dus absoluut weer terug en als het even kan voor een substantiële periode.

De reis naar Buenos Aires ging recht door de nacht heen waardoor ik vermoeid in mijn oude kamer aankwam. De reis zelf verliep verder voorspoedig al was het wat irritant dat ik bij beide overstapplaatsen mijn bagage – en mijzelf – opnieuw moest inchecken (wat bij een overstap van 1.5 uur nog best doorwerken is). Nadat mijn oude dueña Balbina me met veel enthousiasme weer had binnengehaald en me overlaadde met complimenten ben ik even een siesta gaan houden om ’s avonds weer mijn tanden te zetten in een intens malse bife de lomo terwijl de allereerste fles wijn (!) van de vakantie werd aangebroken.

De rest van de week stond vooral in het teken van het opzoeken van vrienden, waarbij ik ook nog even op en neer ben geweest naar Rosario om mensen op te zoeken. Verder heb ik genoten van de primavera in Buenos Aires waarbij de zon heerlijk schijnt over de parken van Palermo en choripanes en maté veelvuldig verorberd cq weggeslurpt werd(en). Daarnaast nog naar een concert van een vriend in een peña geweest (om nog maar eens een keer de bijbehorende folkloristische Argentijnse dans onder de knie te gaan), naar een vriendin van mij die speelde in een milonga (waar mensen tango dansen) en naar het chaotische verkiezingsfeest van Cristina – penguina – Fernandez de Kirchner, die zonder problemen de overwinning opeiste wat leidde tot een prettige chaos in het centrum. Een nadeel van de verkiezingen is dat deze op zondag zijn en daarom barretjes en restaurants niet open mogen zijn gedurende het weekend, gelukkig leidt dat alleen maar tot spontane feestjes bij mensen thuis of op sportclubs.

Uiteraard is een bezoek naar Buenos Aires niet volledig zonder een bezoek aan Racing. Met nog altijd een – kleine – kans op het winnen van de apertura trad Racing woensdag aan tegen Lanús. Een verhitte partij met 3 rode kaarten, veel verbaal en fysiek geweld op het veld en een volslagen idiote aanhang hadden de achtste remise tot gevolg. Het was geweldig om weer eens 3 uur luidkeels mee te zingen onder de grootste vlag van de wereld op de onderste populartribune van el cilindro de Avellaneda.

Buenos Aires stond dus in het teken van relaxen, stappen, oude vrienden opzoeken (waaronder ook het weeshuis waar ik heb gewerkt en meer dan de helft van mijn kleding heb achtergelaten) en simpelweg genieten van het Argentijnse leven. Aangezien ik niet zo heel veel kleding meer heb, hield ik derhalve genoeg ruimte over om genoeg fernet branca (5 liter), yerba (7 kilo), wat heerlijke malbecs, alfajores en aantal Argentijnse klassieke boeken mee te nemen. Ik was echter ietwat enthousiast geweest met deze aankopen waardoor ik 5 kilo overgewicht had. Aangezien ik gedurende de reis maar liefst 12 kilo heb verloren heb ik de dame van de Braziliaanse vliegtuigmaatschappij kunnen overtuigen dat ik dus in werkelijkheid minder gewicht meeneem en zodoende is mijn te zware tas gewoon ingecheckt.

Nu ‘genieten’ van de laatste uren in Brazilië en daarna hopelijk lang slapen in het vliegtuig naar Amsterdam. En dat is nodig, want vannacht is het er niet van gekomen na een gezellige despedida die eindigde met reggaetón in Club Niceto, waardoor ik thuis alleen nog tijd om even te douchen en een koffietje te drinken om daarna de taxi naar Ezeiza te pakken!

Het waren geweldige maanden, maar het echte leven roept... Tot snel amigos, het zal goed zijn jullie weer te zien! Un abrazo.