Costa Riquisima
Door: Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
28 Augustus 2011 | Costa Rica, San José
Wellicht is nu het moment aangebroken dat ik ongeveer halverwege mijn reis ben (meer over de daadwerkelijke reisduur in het volgende bericht; denk ik). Zodoende dus in San José beland, na dagen van vulkaan beklimmen, schildpadden kijken en ander jungleplezier!
De vorige keer zaten we nog op Isla de Ometepe in Nicaragua en zouden we de volgende dag el vulcano de la concepción gaan beklimmen (ca 1600 meter hoog, met aanvang op zeeniveau). Daarnaast was het ook een begin van een aantal dagen waarin we continue voor een uur of 6/7 op pad moesten. Deze dag begon de klim om 7 uur en die zou naar de top zo’n 5 uur duren. Onze gids uitputtend gingen we in een hoog tempo de berg op en zo waren we in anderhalf uur al op el mirador aangekomen, op zo’n 900 meter. Tot hier was de klim steil, maar door het tropische bos geweest. Hierna begon de echte vulkaanklim pas. Op handen en voeten klommen we naar boven terwijl langzaam het vulkanisch gesteente onder onze voeten doorglibte. Toen na 45 minuten klimmen, 400 meter verder stijgen er helemaal niets meer te zien was door een dichte mist (en de top bereiken ook niet heel veel zin had), zijn we – na overleg met onze lokale gids – via een uitgebreide omweg door de jungle teruggegaan om inderdaad na een uur of 4 weer terug te keren in ons relaxede hotel. En dat was een prachtige terugtocht!
De volgende dag was de dag dat we weer terug gingen richting het vasteland om – indien mogelijk – helemaal naar San José te gaan. Derhalve pakten we de boot van 6 uur, vervolgens de bus van half 8 om na een wat chaotische grenswissel (en in welk gebouwtje moeten we nu weer zijn en waar midden op straat moeten we nu weer onze tas uitpakken) direct in een bus naar San José te zitten; waar we aan het einde van de middag aankwamen om direct een driedaagse reis naar Nationaal Park Tortuguero te regelen.
Om 6 uur zaten we alweer in de bus en het viel direct op hoe schoon, georganiseerd en duur Costa Rica is. Een veel meer ontwikkeld land dan Nicaragua/Guatemala/Honduras, ook een stuk Westerser, makkelijker te bereizen en natuurlijk met een schat aan Nationaal parken. Wat het overigens niet direct een leuker land maakt om te bereizen, maar zeker wel even relaxed. De eerste dag in Tortuguero werden we via een bananenplantage geleid, om vervolgens via een hobbelbobbelweg de boot richting Tortuguero te nemen. Wij zaten in een ‘hostel’ (met warm water en een zwembad, dus of je het echt en hostel kunt noemen...) net buiten het dorpje en na gelunched te hebben en ons te hebben opgefrist, hebben we het dorpje bekeken en voor de avond een schidpadtour geregeld (onder het genot van een brownie met ijs).
’s Avonds zijn we om 8 uur het strand opgegaan om nestelende schildpadden te spotten (het is hier altijd al rond 5/6 uur donker). Dit was interessant, maar ook een beetje een rare (haast voyeuristische) ervaring. Terwijl de gids het zand wegveegde stonden we met rood licht te kijken naar een schildpad die is als een kauwgomballenmachine de eitjes in zijn zelf gegraven kuil legt. Om na er een stuk of 100 te hebben gelegd, dit langzaam (en met veel moeite) met zijn pootjes weer dicht te maken (tot een halve/ hele meter diep) om daarna redelijk uitgeput naar terug te keren naar de zee. En dit alles op minder dan een meter afstand terwijl de gids met een rode zaklantaarn alles voor ons bijscheen... Interessant, maar het hoeft voor mij geen tweede keer :s.
De volgende dag was de ultieme junglerelaxdag met een boottour door het nationaal park waar vele vogels, kaaimannen (inclusief babies), spnnen, slangen, krabben, schildpadden, leguanen, hagedissen en apen werden gespot. Verder genoten van de omgeving, het zwembad en het lekkere eten. Vrijdag zijn we nog een keer het nationaal park ingegaan (en een of andere zeer bijzondere uil gezien te hebben), per boot en te voet (waar met name nog wat spinnen en slangen werden gespot; allen niet overdreven groot). Daarna was het tijd voor de terugtocht naar San José, die in de stromende regen ook wel een uurtje of 5 duurde.
Zaterdag is besteed aan een wandeling door San José: een stad met een klein maar Westers aandoend centrum met verschillende parken, kerken, vele winkels en marktjes. Gelukkig was het op zaterdag nog behoorlijk levendig, maar in onze hoge looptempo hadden we rond lunchtijd het meeste wel gezien (zeker aangezien je hier toch altijd wel rond een uur of 7 op staat). Uiteindelijk nog de vakantie afgesloten met heerlijk diner bij Rayuela (idd, naar het boek van Cortázar) met de nodig imperiales y coronas.
Zojuist is K vertrokken richting aeropuerto San José en komt als het goed is Joost vanavond aan. In de tussentijd ga ik nog richting ‘La Cueva’ om de wedstrijd van de zwalkende topclub Deportivo Sarprissa tegen Orion live in het stadion te bekijken! Hopelijk een voetbalgekte vergelijkbaar met Racing Club de Avellaneda!
Besos y abrazos!
De vorige keer zaten we nog op Isla de Ometepe in Nicaragua en zouden we de volgende dag el vulcano de la concepción gaan beklimmen (ca 1600 meter hoog, met aanvang op zeeniveau). Daarnaast was het ook een begin van een aantal dagen waarin we continue voor een uur of 6/7 op pad moesten. Deze dag begon de klim om 7 uur en die zou naar de top zo’n 5 uur duren. Onze gids uitputtend gingen we in een hoog tempo de berg op en zo waren we in anderhalf uur al op el mirador aangekomen, op zo’n 900 meter. Tot hier was de klim steil, maar door het tropische bos geweest. Hierna begon de echte vulkaanklim pas. Op handen en voeten klommen we naar boven terwijl langzaam het vulkanisch gesteente onder onze voeten doorglibte. Toen na 45 minuten klimmen, 400 meter verder stijgen er helemaal niets meer te zien was door een dichte mist (en de top bereiken ook niet heel veel zin had), zijn we – na overleg met onze lokale gids – via een uitgebreide omweg door de jungle teruggegaan om inderdaad na een uur of 4 weer terug te keren in ons relaxede hotel. En dat was een prachtige terugtocht!
De volgende dag was de dag dat we weer terug gingen richting het vasteland om – indien mogelijk – helemaal naar San José te gaan. Derhalve pakten we de boot van 6 uur, vervolgens de bus van half 8 om na een wat chaotische grenswissel (en in welk gebouwtje moeten we nu weer zijn en waar midden op straat moeten we nu weer onze tas uitpakken) direct in een bus naar San José te zitten; waar we aan het einde van de middag aankwamen om direct een driedaagse reis naar Nationaal Park Tortuguero te regelen.
Om 6 uur zaten we alweer in de bus en het viel direct op hoe schoon, georganiseerd en duur Costa Rica is. Een veel meer ontwikkeld land dan Nicaragua/Guatemala/Honduras, ook een stuk Westerser, makkelijker te bereizen en natuurlijk met een schat aan Nationaal parken. Wat het overigens niet direct een leuker land maakt om te bereizen, maar zeker wel even relaxed. De eerste dag in Tortuguero werden we via een bananenplantage geleid, om vervolgens via een hobbelbobbelweg de boot richting Tortuguero te nemen. Wij zaten in een ‘hostel’ (met warm water en een zwembad, dus of je het echt en hostel kunt noemen...) net buiten het dorpje en na gelunched te hebben en ons te hebben opgefrist, hebben we het dorpje bekeken en voor de avond een schidpadtour geregeld (onder het genot van een brownie met ijs).
’s Avonds zijn we om 8 uur het strand opgegaan om nestelende schildpadden te spotten (het is hier altijd al rond 5/6 uur donker). Dit was interessant, maar ook een beetje een rare (haast voyeuristische) ervaring. Terwijl de gids het zand wegveegde stonden we met rood licht te kijken naar een schildpad die is als een kauwgomballenmachine de eitjes in zijn zelf gegraven kuil legt. Om na er een stuk of 100 te hebben gelegd, dit langzaam (en met veel moeite) met zijn pootjes weer dicht te maken (tot een halve/ hele meter diep) om daarna redelijk uitgeput naar terug te keren naar de zee. En dit alles op minder dan een meter afstand terwijl de gids met een rode zaklantaarn alles voor ons bijscheen... Interessant, maar het hoeft voor mij geen tweede keer :s.
De volgende dag was de ultieme junglerelaxdag met een boottour door het nationaal park waar vele vogels, kaaimannen (inclusief babies), spnnen, slangen, krabben, schildpadden, leguanen, hagedissen en apen werden gespot. Verder genoten van de omgeving, het zwembad en het lekkere eten. Vrijdag zijn we nog een keer het nationaal park ingegaan (en een of andere zeer bijzondere uil gezien te hebben), per boot en te voet (waar met name nog wat spinnen en slangen werden gespot; allen niet overdreven groot). Daarna was het tijd voor de terugtocht naar San José, die in de stromende regen ook wel een uurtje of 5 duurde.
Zaterdag is besteed aan een wandeling door San José: een stad met een klein maar Westers aandoend centrum met verschillende parken, kerken, vele winkels en marktjes. Gelukkig was het op zaterdag nog behoorlijk levendig, maar in onze hoge looptempo hadden we rond lunchtijd het meeste wel gezien (zeker aangezien je hier toch altijd wel rond een uur of 7 op staat). Uiteindelijk nog de vakantie afgesloten met heerlijk diner bij Rayuela (idd, naar het boek van Cortázar) met de nodig imperiales y coronas.
Zojuist is K vertrokken richting aeropuerto San José en komt als het goed is Joost vanavond aan. In de tussentijd ga ik nog richting ‘La Cueva’ om de wedstrijd van de zwalkende topclub Deportivo Sarprissa tegen Orion live in het stadion te bekijken! Hopelijk een voetbalgekte vergelijkbaar met Racing Club de Avellaneda!
Besos y abrazos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
