Amazonas!

De afgelopen dagen hebben we in het Amazonegebied doorgebracht en dat duurde iets langer dan vooraf gedacht, waardoor de dagen in Brazilië (en dan het Amazonegebied) bijna op zijn en we de laatste grote trip maken naar de Guyanas (Brits voor een visum voor Suriname en daarna naar Parbo). Alhoewel er niet al te veel te doen was op de rivierboot, is de reis toch een memorabele gebleken...

Er bleken twee – zeer goedkope - boten te gaan richting Manaus (miljoenstad middenin de Amazone), en uiteraard hebben we – per ongeluk – degene die het langzaamst bleek gekozen. Vrijdag hebben we voornamelijk nog gebruikt om een goede hangmat te kopen, inkopen te doen, alle dingen met de douane te regelen (in Letiticia en Tabatinga kan je zonder problemen heen en weer van Colombia naar Brazilië en vice versa) en nog even goed te eten.

Zaterdag zijn we vroeg richting de haven gegaan om een goede hangmatplaats te vinden, wat achteraf niet nodig was aangezien er helemaal niet zo veel mensen meegingen en er ook veel halverwege de reis uitstapten. Daarna begon het lange wachten op het uitladen van alle vracht, waardoor we 12 uur later dan gepland vertrokken en aangezien er ook nog een motor uitviel is de reis van 3 dagen uitgelopen tot één van 4,5 dag.

Vrijwel iedereen is ziek geworden aan boord, waarvan Joost waarschijnlijk het ergst. De oorzaak zal wel het eten zijn wat elke maaltijd rijst met bonen en een beetje kip was (met verdwaald stukje groente). Ik had helemaal nergens last van, maar Joost heeft drie dagen op de grond gelegen. Gelukkig was het maar één dag echt erg en met hulp van Braziliaanse verpleegsters is hij nu grotendeels opgelapt.

Verder was er niet veel te doen op de boot: op het bovendek in de brandende zon uitkijken over de immense stroom water omgeven door regenwoud en kleine dorpjes, het spotten rond dorpjes van roze en grijze dolfijnen, chillen in de hangmat, even onder de verrassend goede – doch smerige - douche om af te koelen, het volgen van huisrat ‘Minnie’, ouwehoeren met Brazilianen in Spaans met wat Portugeze woorden (terwijl het andersom Portugees met wat verdwaald Spaans was), kaarten met een pilsje op het dek en wachten op de ondergaande zon die ook een fijn briesje met zich meebrengt. Gelukkig was er een gezellige mix van Brazilianen en (m.n. Latijns-Amerikaanse) toeristen die het een zeer relaxede boottocht maakte.

Vervolgens zijn we aangekomen in overweldigende hitte van jungle-metropool Manaus. Een plaats waar de witte en zwarte rivier bij elkaar komen (en het vreemde verschijnsel zich voordoet dat ze gescheiden blijven en je dus letterlijk een witte en een zwarte rivier hebt). Na een avondje gegeten te hebben met onze vrienden van de boot zijn we vermoeid naar bed gegaan om de volgende dag om 8 uur alweer de jungle in te gaan.

De eerste dag in de jungle (Amazone nog steeds) konden we genieten van talloze roze en grijze dolfijnen, reptielen (we hebben kaaimannen gevangen), nog veel meer vogels en een hoop vissen uiteraard. We zijn ook nog wezen sportvissen naar piranhas – wat verrassend gemakkelijk en leuk was. Daarnaast is het hele park prachtig gelegen, heerlijk relaxed en was de lodge ook behoorlijk goed (maar ja alles was luxe na de boot :)).

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om de – niet al te bijzondere – zonsopgang te zien en te wandelen door de jungle, waar we tarantula’s (ja, mijn favoriete dieren...), apen, vogels en heel veel verschillende ‘medicinale’ planten hebben kunnen bewonderen. Vervolgens zijn we na de lunch weer teruggegaan naar Manaus. Nu gaan we met de ‘bootgroep’ nog een keertje eten en morgen naar Boa Vista. Zondag hopen we de grens naar Guyana over te steken en proberen we helemaal in Georgetown te komen, maar dat wordt met onverharde wegen nog een lastige klus...

Tchau!