Nicaraguapo

Vanuit Copán ruinas bleek het de vorige keer helaas toch niet mogelijk om in 1 keer helemaal naar Nicaragua te gaan. Derhalve bleven we in Tegucicalpa (Teguc) steken. Niet echt een stad die bekend staat om haar prachtige lanen, attracties of veiligheid; maar aangezien we vrij moe waren en een bus de volgende ochtend om half 6 hadden geregeld (waardoor de wekker op 4 uur stond), maakte dat niet al te veel uit.

De busreis naar Managua verliep voorspoedig, op het altijd ietwat chaotische passeren van grenzen na dan... Altijd maar weer op zoek naar een uitgaande stempel, terwijl je je een weg baant door geldwisselaars om vervolgens weer geld te betalen om in het grensgebied te zijn, je tas weer ergens anders te laten checken om daarna in een achteraf kantoor de ingaande stempel te krijgen welke je alleen maar cash kan betalen met dollars...

De rest van de dag hebben we door snikheet Managua gebanjerd (het is snikheet/tropisch in Nicaragua in het algemeen overigens). Managua ligt aan een relatief groot meer en heeft verder een aardig koloniaal centrum waar helaas het meeste van verwoest is tijdens aardbevingen. ’s Avonds hebben we het niet te laat gemaakt (we waren immers al sinds 4 uur op), en nog lekker – en voor een appel en ei – gegeten bij een plaatselijk buffet.

De volgende dag hebben we bus gepakt richting Granada, één van de twee ‘antieke’ koloniale steden in Nicaragua (León is de andere). Een heerlijk relaxede stad met tal van koloniale gebouwen, kerken, een centraal park dat volstaat met paardenkoesten á la Assepoester, een verrassend kleine obelisk en veel lekkere eetentjes. Een prima stad dus om een middagje doorheen te wandelen. ’s Avonds hebben we ook ‘Nica ron’ uitgeprobeerd, aangezien we door de stortregens niet echt makkelijk bij ons hostel terug konden komen.

De volgende dag hebben we een bootje gepakt om te varen in de richting van de ‘isletas’: een groep van ca. 300 eilandjes bewoond door - met name - de rich and famous van Nicaragua (een soort Hollywoodtour; alleen dan zonder acteurs en actrices, maar met koffiebazen en familieleden van ouddictators). Een prachtig tocht met op het programma de flora (waterlelies, allemaal eetbare vruchten en goochelen met bloemen) en fauna (onder meer aap Lucy) op een steenworp van Granada. Aan het eind van de middag even gerelaxed in een hangmat en tussendoor ben ik nog voor minder dan 2 dollar even naar de kapper geweest (die er heel enthousiast 80% van af heeft gehaald).

Vandaag zijn we doorgereisd naar ‘Isla de Ometepe’, een eiland bestaande uit twee vulkanen midden in het grootste meer van Nicaragua. Morgen gaan we de hoogste – maar ook best begaanbare – vulkaan beklimmen (1600m), waar we als het goed is een uurtje of 5/6 over doen, en overmorgen gaan we proberen te crossen naar Costa Rica om daar de laatste dagen door te brengen voordat K weer richting Nederland gaat.

Besos desde Nica