Pura vida!

En ook deze keer komt het verhaal weer uit een ander land: Panama. De vorige keer kon ik, voordat Joost aankwam, nog even genieten van de wedstrijd van Saprissa (met niet al te veel mensen op de tribune, maar wel met genoeg dramatiek omdat de wedstrijd eindigde in een late 1-0 en met een rode kaart voor de tegenstander) om vervolgens even bij te kletsen, bij te slapen en de volgende dag de reis te vervolgen.

De volgende dag was het de bedoeling om Puerto Jimenez te bereiken om aldaar te regelen dat we het Parque Nacional Corcovado konden bekijken. Aangezien de bus om de één of andere reden die dag niet reed, kwamen we uiteindelijk ’s avonds laat in Golfito uit. Een wat duister visserdorpje waar we de volgende dag de boot richting Puerto J. konden nemen, na uiteraard een eerste avondje ‘stappen’ in de lokale kroeg met wat bedenkelijk volk binnenin (maar de enige bar waar ook daadwerkelijk mensen waren...).

Na de verdiende nachtrust waren we in een mum van tijd in PJ om aldaar direct te starten met het regelen van de tocht door het PN. Door het gezamenlijk te regelen met twee Zwitserse meisjes konden voor een goede prijs regelen dat we ernaar toe vlogen om vervolgens een dag door het park te hiken en de volgende dag terug te wandelen naar de bewoonde wereld. Aangezien het nog vroeg was hebben we de Peninsula de Osa – waar we inmiddels aan waren gekomen –verkend. Met de twee Zwitserse meisjes en een Duits meisje zijn we zodoende per 4WD taxi naar het zuiden afgezakt en uiteindelijk op een strand aangekomen waar we ons, omgeven waren door tal van pelikanen, steeds moesten verplaatsen vanwege hevig opkomend getij en veel plezier hadden met ‘Zwein in der mittel’. ’s Avonds nog even ceviches en ander zeevoedsel gegeten en inkopen gedaan voor de volgende dag.

Om 8 uur waren we op het vliegveld met één vliegtuig en na een kwartiertje met dit sportvliegtuigje over het NP gevlogen te hebben, landden we op een stuk gras in het midden van NP. Aldaar werden de tenten en klamboes opgezet en de verschillende paden van het NP Corcovado bewandeld. Het NP is prachtig, ligt aan zee en heeft dus fantastische stranden met bull sharks en krokodillen, en verder overweldigende jungle. Ook een schat aan dieren: tapirs, apen, slangen, spinnen, heel veel vogels, wilde zwijnen, herten en ook poema’s en jaguars (maar die hebben we niet gezien). Lunch en diner moesten we zelf meenemen en dit opeten deden we op idyllische strandjes of tussen honderden muggen en andere – af en toe wat irritante - insecten. Top dus!

De nacht was wat anders. Nadat we om 8 uur eigenlijk al moesten gaan slapen barstte rond 11 uur het onweer los en het stormde nog urenlang (tot een uur of 4). Aangezien de volgende dag we er weer om half 6 uit moesten, kwam ik hierdoor maar aan een uurtje slaap (en bij mij lekte het e.e.a.). De tweede dag hebben we vooral langs het strand gewandeld, langs prachtige inhammen en paradijselijke plekjes – al was de weg niet bepaald makkelijk. Omstreeks 2 uur stond aan het einde van de route een ijskoud biertje en empanadas te wachten. Achterop de truck hebben we verder nog genoten van het geweldige landschap op de peninsula om de avond in PJ weer af te sluiten met onze Zwitserse medehikers!

De volgende dag hebben we grens overgestoken naar Panama. Aldaar wilden we eigenlijk richting Bocas del Toro (eilandjes in het Noorden), maar aangezien we niet heel veel tijd hadden hebben we er voor gekozen om in Boquete uit te komen; een dorpje bekend voor haar koffie, bergen om te bewandelen en raftingmogelijkheden. Zodoende zijn we vandaag gaan raften (niveau 2, 3 en 4) en dat was nog niet al te makkelijk (3 van de 6 zijn uit de boot gevallen – inclusief Joost), maar wel gaaf. Morgen gaan we inderdaad richting Bocas del Toro (we dachten dat Boquete op de weg lag, maar de weg gaat niet door naar het noorden) en daarna naar Panama City om aldaar een boot richting Colombia te regelen. Pura Vida!*

*Een echte Tica – Costa Rica – uitspraak wat te pas en te onpas gebruikt wordt voor ‘OK’, ‘alles goed’, ‘hallo’, ‘top’ etc. etc. etc.